പാവം കണ്ണാടി.
അത് കരുതുന്നു,
എന്റെ നോട്ടങ്ങളെല്ലാം
അതിനെ കാണാനെന്ന്..
മിനിട്ടിന് മൂന്നു വെച്ച്
ഞാൻ നോക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.
മുറിയിൽ ഞാൻ തനിച്ചല്ലേ!
അത് കരുതുന്നുണ്ടാകും,
പുരികം വളച്ചും
ചുണ്ട് കോടിച്ചും
ഞാൻ ചിരിക്കുന്നതെല്ലാം
അതിനോടെന്ന്.
അതിന്റെ മുഖത്തെ പൊടി
തൂത്തുകളയുമ്പോൾ
തലോടുകയാണെന്ന്
കരുതിക്കാണും.
പാവം കണ്ണാടി...
തന്നിലേക്ക് വരുന്ന വെളിച്ചമെല്ലാം
അത് തുരത്തിവിടുന്നു.
ഞാനോ...
എന്നിലേക്ക് വരുന്ന
വെളിച്ചമെല്ലാം കുടിച്ചുതീർക്കുന്നു.
പാവം കണ്ണാടി
അതിന് എന്നാണ്
സ്വന്തം മുഖമൊന്ന് കാണാൻ കഴിയുക..!
