കണ്ടുകണ്ടിരിക്കുന്നൊരെന്നെ...

കണ്ടു കണ്ടിരിക്കെ
എന്നെ കാണാതായി..
നാട്ടുകാരും വീട്ടുകാരും
തിരക്കി നടക്കാൻ തുടങ്ങി.
കണ്ടവരോടൊക്കെ അവർ ചോദിച്ചു
അവനെ കണ്ടോ ആ പു...?
തിരയുന്നവർ തിരതിരയായി
വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
അവർ ചോദിച്ചു അവനെ കണ്ടോ ആ പൂ‍.....?
എനിക്ക് ചിരിവന്നു.
കണ്ണുപൊട്ടന്മാർ,
ഇവരൊന്നും എന്നെ കാണണ്ടെന്ന്
കല്ലുപോലെയിരുന്നു.
കല്ലിൽ തട്ടി ആളുകൾ വീണ് മൂക്ക് മുറിഞ്ഞു.
എന്നിട്ടും ആരും എന്നെ കാണുന്നില്ലല്ലോയെന്ന്
അതിശയിച്ച് ഞാൻ സ്വയമൊന്നു നോക്കി.
നടുങ്ങിപ്പോയി
എന്നെ കാണുന്നില്ല...!
എവിടെപോയതാവും എന്ന്
അന്തമില്ലാതെ ചിന്തിച്ചു ഞാനിരുന്നു.
എവിടെപോവാൻ,
എവിടെപ്പോയാലും പട്ടിയെപ്പോലെ വരും
എന്ന് കരുതി കാത്തിരുന്നു.
നേരം വെളുത്തു, നേരം പഴുത്തു, നേരം കറുത്തു....
എവിടെപോയി കിടക്കുന്നു,
ഈ എന്തിരവൻ...?
എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.
ഞാൻ
ഇരുന്നിടത്തുനിന്നെണീറ്റു.
തിരയുന്നവരുടെ കൂടെ ചേർന്നു.
കാണുന്നിടവും കാണാത്തിടവും
അരിച്ചുനോക്കി.
എതിരേ വരുകയായിരുന്ന
ഒരു മൈരൻ എന്നോടു ചോദിച്ചു.
കണ്ടോ ആ താ...?
ഞാൻ അതു കേട്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച്
പോയി തുലയെട കൂ...എന്ന്
മനസിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടു നടന്നു.
ഒരുവൾ എന്റെ എതിരേ വരുന്നതുകണ്ടു
അവളുടെ വേഗത എന്റെ ശരീരം കടന്ന് നടന്നുപോയി
ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ
എന്റെമണം അവളുടെ കയ്യിൽ കണ്ടു.
എന്റെ മണമല്ലല്ലോ ഞാൻ ....!
മണമില്ലാത്ത എന്നെ കിട്ടിയാലും മതി...
ഞാൻ നടന്നു.
നടന്നു നടന്നു പോകുമ്പോൾ
ഈ നടപ്പല്ലെങ്കിലോ ഞാൻ എന്നു കരുതി
നിന്നു....
കണ്ടില്ല
നിന്നു നിന്നു തളർന്നപ്പോൾ
ഈ നിൽ‌പ്പല്ലെങ്കിലോ ഞാൻ എന്ന് കരുതി
ഇരുന്നു....
കണ്ടില്ല
ഇരുന്നിരുന്നു തളർന്നപ്പോൾ
ഈ ഇരിപ്പല്ലെങ്കിലോ ഞാൻ എന്ന് കരുതി
കിടന്നു....
ഹ!
എന്തൊരു കിടപ്പാണത്....!
ആ കിടപ്പിൽ കിടന്ന് മേലോട്ട് ഒരൂക്കൻ തുപ്പ് തുപ്പി.
അപ്പോൾ കാണായി എന്നെ.....

Photograph: Will Simpson