കുളിമുറിയിലെ
പുലര്‍മഴയില്‍
നഗ്നമാകുന്ന
സത്യമാകുന്നു ഞാന്‍
വെയിലുവീഴാത്ത
വയലുപോലെ
വിളറി വാച്ച
വിരൂപദേഹം
പൂപ്പലോടിയ
ചുണ്ടുകള്‍
ചുംബനങ്ങള്‍
മറന്നിരിക്കുന്നു
കണ്ണുകള്‍ സിഗ്നല്‍
ബള്‍ബുകള്‍പോലെ
മിന്നിമിന്നിച്ചുവന്ന്
നില്‍ക്കുന്നു
കാതിലൂടെ മുളച്ച
പുകക്കുഴല്‍
കൊമ്പുകളായ്
വളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു
മൂക്കിലൂടെ
ഓക്സിജന്റെ
നീളമുള്ള
വേരു പൊട്ടുന്നു
കാലുകള്‍ വീ‍ലു
വെച്ചപോലെ
വേഗതകള്‍
പഠിച്ചിരിക്കുന്നു
കൈവിരലുകള്‍
അക്ഷരങ്ങളില്‍
കുത്തിനിര്‍ത്തിയ
പോലെയാകുന്നു
സമയമായെന്ന്
തൊണ്ടയില്‍ നിന്നു
മൊരു സയറണു-
യര്‍ന്നുകേള്‍ക്കുന്നു.
നീറി നില്‍ക്കുന്ന
നെഞ്ചിനെ
വയര്‍ ഒറ്റവീര്‍പ്പിന്
തിന്നു തീര്‍ക്കുന്നു
കുളിമുറിയിലെ
നഗ്നസത്യം
റോഡിലൂടെ
കുതിച്ചുപായുന്നു.
